Ανασκόπηση 2ου αγώνα πλέι οφ με Τράχωνες Αλίμου

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Ο πόλεμος στην Ουκρανία (ένας μόνο από όσους βρίσκονται σε εξέλιξη ανά τον κόσμο) έχει επισκιάσει τα πάντα τις τελευταίες μέρες, με εκατοντάδες αθώες ψυχές να χάνονται τόσο άδικα για τα συμφέροντα της εξουσίας. Υπό αυτές τις συνθήκες, διεξήχθη ο δεύτερος προημιτελικός μεταξύ της ομάδας μας και των Τραχώνων Αλίμου. Στον αγώνα της προηγούμενης Κυριακής, ο Αδέσποτος είχε επικρατήσει με 3-2 σε ένα πολύ αμφίρροπο και δυνατό παιχνίδι, που άφησε πολλές υποσχέσεις ότι θα δούμε ένα εξίσου όμορφο αγώνα και στον επαναληπτικό.

Η εβδομάδα ήταν αρκετά δύσκολη για αρκετούς της ομάδας μας, με τον Ελεύθερο Αρουραίο να προστίθεται στην παρέα των τραυματιών της φετινής χρονιάς, του Ατσάλινου Τείχους, του Ιντε-Fix και του Σερ-Μπαστιαν, ενώ η κούραση και η ένταση του πρώτου αγώνα είχε προκαλέσει μικροπροβλήματα σε πολλούς. Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να χάσει αυτό το παιχνίδι, που θα διεξαγόταν στο κλειστό του Κορυδαλλού, παρόλο που οι Τράχωνες είναι ομάδα του Αλίμου. Ο κόσμος, όπως σε όλους τους φετινούς αγώνες ήταν εκεί. Πάνω από 50 άτομα, βρέθηκαν στην κερκίδα της ομάδας ζητώντας της «να αποδράσει» με την πρόκριση στο final 4, όπου είχαν πάρει ήδη την πρόκριση το Καρπενήσι, η Λάρισα και τα Τρίκαλα, ομάδες που βρίσκονταν στον πολύ δύσκολο όμιλό μας. Μια πρόκριση που φυσικά δεν ήταν, ούτε και θα είναι αυτοσκοπός για την ομάδα μας, αλλά μία ακόμα ευκαιρία να παίξει, να δείξει τον τρόπο λειτουργίας της, να παρέμβει στο γήπεδο με τα πανό και τα συνθήματά της.

Το ματς, αναμενόταν οριακό. Οι Τράχωνες είχαν δείξει πως έχουν μια ομάδα, που συνδύαζε την εμπειρία και την ποιότητα παικτών με παραστάσεις από την Α’ κατηγορία, με τον ενθουσιασμό και τα τρεξίματα νεαρών παικτών με μέλλον στο άθλημα, μια ομάδα με αρκετά καλή κυκλοφορία και γρήγορες αντεπιθέσεις. Από την άλλη η ομάδα μας, καλούταν να πιστοποιήσει την καλή φετινή της εικόνα, που χαρακτηριζόταν από σπουδαία άμυνα και αποτελεσματικότητα στο επιθετικό κομμάτι.

Οι Τράχωνες ξεκίνησαν αποφασισμένοι να πιέσουν. Παρόλο που οι επιθέσεις τους αποκρούστηκαν αποτελεσματικά από την συγκεντρωμένη άμυνα του Αδέσποτου, έδειξαν ότι θέλουν να έχουν την πρωτοβουλία. Ο Αδέσποτος προσπάθησε να αντιδράσει, πήρε μέτρα στο γήπεδο, αλλά η κυκλοφορία του ήταν διστακτική, ενώ και οι επαφές των παικτών με την μπάλα όχι και οι καλύτερες. Οι Τράχωνες απείλησαν κάνοντας αρκετά κλεψίματα, αλλά ο Μαλλιαρός Πορτιέρο δήλωσε παρών έχοντας έγκαιρες επεμβάσεις.

Ο Αδέσποτος ευτύχησε να προηγηθεί. Ο Αγχωμένος Έφηβος εκτέλεσε φάουλ, ο αντίπαλος τερματοφύλακας απέκρουσε ασθενώς, αλλά ο Γκλούτεν Φρι καραδοκούσε, πήρε το ριμπάουντ και στη συνέχεια ανατράπηκε από τον αντίπαλο αμυντικό μέσα στην περιοχή. Την εκτέλεση του πέναλτι ανέλαβε ο ίδιος και άνοιξε το σκορ στο 10. Με το γκολ ο Αδέσποτος αναθάρρησε και έγινε πιο επιθετικός, αλλά και αφελής, με τους Τράχωνες να έχουν δοκάρι σε κόντρα-επίθεση. Η ισοφάριση ήρθε στο 13, όταν ύστερα από όμορφη κυκλοφορία, ο εξαιρετικός ως τότε Μαλλιαρός Πορτιέρο δεν μπόρεσε να αντιδράσει σε σουτ από πλάγια θέση. Ο Αδέσποτος ανέβηκε, απείλησε αλλά οι Τράχωνες ήταν αυτοί που προηγήθηκαν, με νέο σουτ από ακόμα πιο δύσκολο σημείο στο 18. Ακολούθησε ένα εφιαλτικό τρίλεπτο, με τους Τράχωνες να σφυροκοπούν, να έχουν νέο δοκάρι και χαμένες ευκαιρίες για να φθάσουν σε σκορ πρόκρισης. Το ημίχρονο όμως έκλεισε στο 2-1 και συνολικό σκορ 4-4! Το δεύτερο ημίχρονο αναμενόταν συγκλονιστικό, όπως τα περισσότερα φετινά παιχνίδια του Αδέσποτου. 3 από αυτά άλλωστε είχαν κριθεί υπέρ της ομάδας μας με γκολ στο τελευταίο λεπτό. Ο κόσμος που δεν σταμάτησε στιγμή στο πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο φόρτσαρε ακόμα πιο πολύ.

Το δεύτερο ημίχρονο είχε ακόμα καλύτερο ρυθμό από το πρώτο. Στο 24 ο Γκλούτεν Φρι δέχθηκε την μπάλα στο ύψος του κέντρου, έχασε την ισορροπία του, αλλά τελικά με μια όμορφη κίνηση απέφυγε τον αντίπαλό του, δημιουργώντας υπεραριθμία για την ομάδα μας, πάσαρε την κατάλληλη στιγμή στον Αγχωμένο Έφηβο, που βρήκε υποδειγματικά το Εύθραστο Τριαντάφυλλο στο δεύτερο δοκάρι! 2-2, εκ νέου σκορ πρόκρισης και πανζουρλισμός στις εξέδρες. Οι Τράχωνες όμως αντέδρασαν και πάλι. Ο Αγχωμένος Έφηβος επιχείρησε να κλέψει την μπάλα, αλλά δεν εκτίμησε καλά, ο αντίπαλος παίκτης απέφυγε όμορφα την Τραβηγμένη Φανέλα και με άμεσο σουτ νίκησε τον Καραφλό Αετό κάνοντας το 3-2 στο 28. Η κλεψύδρα του χρόνου άδειαζε, το ματς βρισκόταν σε απόλυτη ισορροπία με ένα συνολικό σκορ 5-5. Το ενδεχόμενο της παράτασης έμοιαζε όλο και πιο κοντινό. Οι δυνάμεις άρχιζαν να εγκαταλείπουν τους παίκτες, η κούραση ήταν ορατή. Στο 36 το Γυάλινο Πριόνι έκλεψε την μπάλα και βγήκε στην κόντρα. Οι αντίπαλοι τον πίεσαν, ξέφυγε και πάσαρε την κατάλληλη στιγμή στον Μάγο Κίρκο. Αυτός με την μπάλα στρωμένη στα 10 μέτρα από το τέρμα πλάσαρε ιδανικά, σε μια φάση καρμπόν από το πρώτο παιχνίδι. Νέα ισοφάριση, εκ νέου σκορ πρόκρισης για τον Αδέσποτο 4 λεπτά πριν τη λήξη!

Οι Τράχωνες με τον χρόνο να λιγοστεύει έπαιξαν πέμπτο παίκτη. Η άμυνα του Αδέσποτου αν και κουρασμένη, ανταποκρίθηκε στις πρώτες επιθέσεις. 1.30 πριν τη λήξη μάλιστα, ο Γκλούτεν Φρι έκλεψε, πλάσαρε από μακριά στην κενή εστία, αλλά η μπάλα κύλησε βασανιστικά έξω. Τελευταίο λεπτό και οι Τράχωνες πραγματοποιούσαν πια πιο βιαστικές επιθέσεις. Σε μία από αυτές, η μπάλα έφθασε στο Εύθραστο Τριαντάφυλλο που έδιωξε πάνω σε αντίπαλο, η φάση έμεινε «ζωντανή», Παύλο Πικάσο και Βλάχος Σούπερ Φουντς δεν μπόρεσαν να διορθώσουν, ο αντίπαλος παίκτης πετάχθηκε ανάμεσα σε όλους και με μια αστραπιαία κίνηση έκανε το 4-3. 40 δευτερόλεπτα απέμεναν, δεν άλλαξε κάτι και φθάσαμε στην παράταση.

Το άγχος διάχυτο, λίγα πράγματα να πεις, να δώσει κουράγιο ο ένας στον άλλο. Η εξέδρα συνέχιζε να φωνάζει. Στο ποδόσφαιρο σάλας η παράταση είναι δύο τρίλεπτα καθαρού χρόνου. Το πρώτο τρίλεπτο κύλησε χωρίς τη μεγάλη ευκαιρία. Οι δύο ομάδες έφθαναν κοντά, αλλά λίγο πριν την τελική προσπάθεια κάτι πήγαινε στραβά. Κατά παρόμοιο τρόπο κυλούσε και το δεύτερο τρίλεπτο. Ο Αδέσποτος έμοιαζε να το ψάχνει περισσότερο, οι Τράχωνες όμως έκαναν τη σημαντικότερη ευκαιρία, με συρτό σουτ από τα πλάγια και τον Καραφλό Αετό να αποκρούει. Τελικά, όμως το γκολ για τους Τράχωνες ήρθε. Ο Μάγος Κίρκος, με την αυτοπεποίθηση στα ύψη μετά το γκολ του, προσπάθησε να τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα και έχασε την μπάλα. Οι Τράχωνες βγήκαν σε αντεπίθεση 3/2, η άμυνα πήρε πίσω βήματα προκειμένου να επιστρέψουν και οι υπόλοιποι. Ο παίκτης των Τραχώνων επέλεξε να σουτάρει από αρκετά μακριά, από απόσταση 11 μέτρων στην αγαπημένη δεξιά γωνία του Καραφλού Αετού, εκεί που συχνά μοιάζει ανίκητος. Αυτή τη φορά όμως δεν κατάφερε να απομακρύνει και η μπάλα κατέληξε στην γωνία του. 5-3, σκορ πρόκρισης για τους Τράχωνες πρώτη φορά στον αγώνα, με 1 λεπτό και 6 δευτερόλεπτα για το τέλος. Ο Αδέσποτος αφού χάνει 10-15 δευτερόλεπτα, βάζει το Γυάλινο Πριόνι ως πέμπτο παίκτη, ψάχνοντας απεγνωσμένα την μείωση που θα έστελνε το ματς στα πέναλτι. Η μπάλα γυρνά ιδανικά, το Εύθραστο Τριαντάφυλλο βρίσκει στο πλάι τον Βλάχο Σούπερ Φουντς, αυτός γυρίζει στο δεύτερο δοκάρι για τον Γκλούτεν Φρι, αλλά κόβεται την τελευταία στιγμή. Κόρνερ στα 30 δευτερόλεπτα. Μετά από 4-5 πάσες αυτή τη φορά σε θέση βολής είναι το Γυάλινο Πριόνι, το πλασέ του όμως σταματά στο σώμα του αντίπαλου τερματοφύλακα. Τα δευτερόλεπτα τελειώνουν, το σουτ κοντράρει, το ματς τελειώνει. Οι Τράχωνες, πανηγυρίζουν έξαλλα και δικαίως, πήραν μια σπουδαία και άξια πρόκριση. Ανάμεικτα συναισθήματα για όλους μας, η κερκίδα συνεχίζει να τραγουδά, οι παίκτες πηγαίνουν, όπως πάντα εκεί. Εξουθενωμένοι, «άδειοι» αφού έδωσαν ό,τι είχαν και στα δύο παιχνίδια, δυο παιχνίδια απίστευτα οριακά, που έφθασαν μια ανάσα από το final 4. Τραγουδούν όλοι μαζί, αγκαλιά, το καθιερωμένο πλέον «Τρελάθηκα, τρελάθηκα στη Β’ μια ζωή εγκαταστάθηκα».

Μια αγωνιστική χρονιά ολοκληρώθηκε για την ομάδα μας, με 15 παιχνίδια που το καθένα έχει και άλλη μια ιστορία να διηγηθεί. Μια χρονιά με 5 κουραστικά, αλλά υπέροχα ταξίδια, μια χρονιά εν μέσω πανδημίας, που χτύπησε αρκετές φορές και την ομάδα μας, με σοβαρούς τραυματισμούς, παθιασμένες κερκίδες, πολύ δυνατούς (στο γήπεδο) αντιπάλους. Μια χρονιά που συνειδητοποιήσαμε για μία ακόμα φορά όλοι πόσο θέλουμε να παίζουμε για αυτή την ομάδα, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, γιατί απλά δεν θα μπορούσαμε να είμαστε σε οποιαδήποτε άλλη. Όσο κι αν το να λειτουργείς αυτοοργανωμένα μέσα στο σύστημα είναι δύσκολο και σε φέρνει πολλές φορές αντιμέτωπο με τα όρια και τις αντοχές σου για μας είναι ο μόνος δρόμος, που φαντάζει δύσβατος και ανηφορικός. Ο προορισμός είναι μακριά κι ίσως δεν τον πιάσουμε ποτέ, ωστόσο όλοι θα είμαστε ταξιδιώτες σε κοινή τροχιά. Κι αυτή είναι η χαρά και η λύπη μας!