ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

Κατά τη παραμονή μας στη Σάμο για τη διεξαγωγή του αγώνα πρωταθλήματος με τη Samos futsal, ένας εργαζόμενος στο αεροδρόμιο βρήκε το θάνατο εν ώρα εργασίας. Το ελάχιστο, που μπορούσαμε να κάνουμε είναι μια πορεία στους κεντρικούς δρόμους στο Βαθύ μαζί με την Αντιφασιστική Κίνηση Σάμου για να γνωστοποιήσουμε με το ακόλουθο κείμενο το γεγονός και τις αιτίες του.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ

Την Παρασκευή 12/10 ο εργαζόμενος Τ.Α. έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας στο αεροδρόμιο Σάμου. Το κράτος και το κεφάλαιο έχοντας ως πρώτο μέλημα το κέρδος, αδιαφορούν για τις συνθήκες εργασίας και τις ζωές των εργαζομένων. Μεγάλο μέρος από τα κρατικά έσοδα διατίθενται για μια “ασφάλεια” η οποία μεταφράζεται σε φράχτες στον Έβρο, σε νησιά που έχουν μετατραπεί σε πλωτές φυλακές, στην έντονη παρουσία του στρατού και της αστυνομίας στο κοινωνικό πεδίο, σε τεχνολογίες εγκλεισμού και επιτήρησης.
Παράλληλα υπάρχει πλήρης αδιαφορία για την ιατρική περίθαλψη, τις συνθήκες εργασίας και σε άλλες κοινωνικές παροχές πρόνοιας για τα κατώτερα στρώματα. Πιο συγκεκριμένα, η εταιρεία Fraport στην οποία πουλήθηκε πρόσφατα το αεροδρόμιο της Σάμου χάριν της ανάπτυξης και των επενδύσεων, έκρινε ότι σε ένα χώρο εργασίας με τόσους εργαζόμενους και επισκέπτες δεν χρειάζεται να υπάρχει γιατρός σε όλες τις ώρες εργασίας. Σίγουρα προτιμούσε να μη θυσιάσει μικρό μέρος των κερδών της για τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.
Το συγκεκριμένο δεν αποτελεί ακόμα ένα “μεμονωμένο περιστατικό” καθώς η τακτική των εργοδοτών συχνά καταλήγει σε εργατικά “ατυχήματα”.

Το κράτος από τη μεριά του υποχρηματοδοτεί τις υπηρεσίες και τις υποδομές υγείας, με αποτέλεσμα σε ένα νησί με τόσες ανάγκες όπως η Σάμος να μην υπάρχει επαρκής στελέχωση ( ασθενοφόρα, οδηγοί, γιατροί, αναλώσιμα κ.α. ) . Οι περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες έχουν επιφέρει την κατάργηση του τμήματος υγιεινής και ασφάλειας και τον μοναδικό επιθεωρητή του νησιού με αποτέλεσμα μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, καλυπτόμενες από παραθυράκια και νόμους να δρουν ανενόχλητα, δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στο κέρδος, απ’ ότι στην ανθρώπινη ζωή. Χαρακτηριστικό επίσης αυτής της ανεπάρκειας είναι να έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα στα οποία οι οδηγοί ασθενοφόρων να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα επείγοντα περιστατικά ποιο να εξυπηρετήσουν πρώτα.
Ο θάνατος αυτός αποτελεί φυσική συνέχεια των δολοφονιών όλων εμάς των αόρατων αυτής της κοινωνίας ( μεταναστών/τριών, εργαζόμενων, τοξικοεξαρτημένων, λεσβιών, τρανς ) είτε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε στα σύνορα, είτε στους χώρους εργασίας. Φυσική συνέχεια της γενικής απαξίωσης των ζωών μας από την κυριαρχία και τους συμμάχους της, τους φιλήσυχους πολίτες.
Τέλος, η ασφάλεια που παρέχει το κεφάλαιο και το κράτος είναι οι φυλακίσεις και η στοχοποίηση των πιο υποτιμημένων στρωμάτων, ενώ η “μη – ασφάλεια” οδηγεί σε εργατικά “ατυχήματα” και θανάτους.
Εσύ πόσο ασφαλής νιώθεις τελικά;

Αντιφασιστική Κίνηση Σάμου – Αδέσποτος Αθηνών