Το βράδυ της Παρασκευής, ένα βράδυ με φεγγάρι φωτεινό, τα σκυλιά του Αδέσποτου με αεροπλάνα και βαπόρια ξεκινούσαν το πολυαναμενόμενο ταξίδι για το Ρέθυμνο, που τόσο έλειψε σε όλους την προηγούμενη χρονιά. Ενάμισι χρόνο πριν, το ταξίδι αυτό ήταν μάλλον καθοριστικό για την συνέχιση της ύπαρξης της ομάδας. Η στιγμή αυτή έφθασε μόλις τη 2η αγωνιστική για τη φετινή χρονιά και ο Αδέσποτος μετά την ήττα από τους Θρακομακεδόνες καλούταν να αντιμετωπίσει την ομάδα του Ρεθύμνου που επέστρεφε μετά από ένα χρόνο απουσίας.
Η πλειοψηφία ταξίδεψε με πλοίο αγνοώντας επιδεικτικά τις ευκολίες της πτήσης με αεροπλάνο. Η κούραση πολλή, η όρεξη περισσότερη. Συζητήσεις επί συζητήσεων, αναλύσεις επί αναλύσεων για οποιοδήποτε θέμα, μια εξόρμηση στο κατάστρωμα για την επίσημη φωτογράφηση της ομάδας, έφεραν την εξάντληση που οδήγησαν το «πέτρινο ρομπότ» να ξαπλώσει φαρδύς πλατύς καταμεσής με τα μούτρα στο πάτωμα.
Με το ξημέρωμα ήρθε και η άφιξη στο Ηράκλειο και λίγο μετά στο Ρέθυμνο. Ολιγόωρη ή και πολύωρη για κάποιους ξεκούραση, καθώς το απόγευμα ήταν ώρα για μπάσκετ. Η αυτοοργανωμένη ομάδα του Ρεθύμνου, ο Λίβας θα έπαιζε με την αντίστοιχη του Ηρακλείου, τον Τηγανίτη, φιλικό παιχνίδι, ενώ θα ακολουθούσε και τουρνουά, στο οποίο δυστυχώς για τους θεατές και το μπάσκετ θα συμμετάσχαμε. Έστω και με μια μικρή καθυστέρηση φθάσαμε στο γήπεδο, όπου συναντήσαμε πολύ ωραίες εικόνες. Πολύς κόσμος με όρεξη και διάθεση, με φωνές και συνθήματα παρακολουθούσε τον αγώνα ανάμεσα στις μεικτές ομάδες με αγόρια και κορίτσια του Λίβα και του Τηγανίτη.
Ακολουθεί ένα τουρνουά-οδύσσεια που άρχισε στις 7 και τέλειωσε 1! Ο Αδέσποτος συμμετείχε με δύο ομάδες, και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά παρουσιάστηκε εξαιρετικά θεαματικός σε όλα τα επίπεδα κερδίζοντας την αναγνώριση του απαιτητικού κοινού που προέτρεπε τους παίκτες να σταματήσουν το φούτσαλ και να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Ξεχώρισε η μεγάλη προσπάθεια της μαγικής τριάδας «Σκονισμένου έφηβου», «Superfoods Βλάχου» και «Γυάλινου Πριονιού» απέναντι στους τρίδυμους πύργους που όμως εν τέλει δεν έπεσαν, καθώς και η τρομερή ενέργεια του «Καρμέλο ο Αντώνης» που ακόμη τρέχει. Παράλληλα υπήρξε μια πρώτη επαφή και συζήτηση με άτομα από το Λίβα, αλλά και τον Τηγανίτη. Το τουρνουά όπως είπαμε κράτησε μέχρι αργά, κουράγια δεν υπήρχαν και κατά τις 11 η ομάδα αποχώρησε, ανοίγοντας τον δρόμο στους επίδοξους μνηστήρες. Διασκέδαση με μέτρο, (μάλλον) σε μια επεισοδιακή νύχτα που περιλάμβανε πονόδοντους και άλλες τρομακτικές ιστορίες.
Ξύπνημα νωρίς, καθώς ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος για τις 2:30. Δυστυχώς η τύχη δεν βοήθησε, καθώς Λίβας και Τηγανίτης επίσης έπαιζαν Κυριακή μεσημέρι, με συνέπεια να μην μπορούμε να παρευρεθούμε στα παιχνίδια τους μαζικά. Ωστόσο, αρκετά άτομα από τις δύο ομάδες, αλλά και φίλοι από προηγούμενα ταξίδια βρέθηκαν μαζί με τους 3 ηρωικούς οπαδούς μας στις κερκίδες του γηπέδου.
Στον πάγκο το ρόλο του προπονητή είχε ο Χρονό, που μάλιστα έκανε το ντεμπούτο του σε αυτή τη θέση. Μανιακός Δικηγόρος κάτω από τα δοκάρια, Superfoods Βλάχος, Καντρόνιας, Χαμένη Μιλιά και Σκονισμένος Έφηβος ξεκινούν τον αγώνα, έχοντας μια ελαφρά πρωτοβουλία. Οι διαστάσεις του γηπέδου εξαιρετικά μικρές, το Ρέθυμνο ελαφρώς αλλαγμένο από πρόπερσι αλλά πάντα εξαιρετικά επικίνδυνο, κυρίως στις στημένες φάσεις. Καλ-λίγος, Γυάλινο Πριόνι, Σεβαστικός Ντράμερ και Πέτρινο Ρομπότ διαδέχονται την πρώτη σύνθεση σταδιακά, ενώ η προσθήκη του Ασταθή και του Καβα-λιέρου έδωσαν δύναμη στην ομάδα, που από τα μέσα του ημιχρόνου άρχισε να κυριαρχεί, χωρίς ομώς να καταφέρνει να φθάσει στο γκολ. Απέναντι από τον πάγκο η αγχωμένη Δεύτερη Διάσταση, που πλέον δεν αγωνίζεται δεν βγάζει γλώσσα μέσα, και με το ζόρι κρατιόταν να μην μπει στον αγωνιστικό χώρο.
Οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια, μετά από ένα σχετικά ισορροπημένο ημίχρονο. Οδηγίες από τον κόουτς Χρονό, απόφαση να αυξηθεί η πίεση. Πράγματι, το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις καθώς μόλις στο 2ο λεπτό η Χαμένη Μιλιά, (που είχε διαβάσει το παιχνίδι) σκόραρε από κοντά μετά από όμορφη ασίστ του Σεβαστικού Ντράμερ. Η χαρά όμως δεν κράτησε πολύ, αφού το Ρέθυμνο με ωραία ενέργεια σε αντεπίθεση ισοφάρισε 2 λεπτά μετά.
Στη συνέχεια το παιχνίδι απέκτησε πιο γρήγορο ρυθμό, με τις δύο ομάδες να χάνουν ευκαιρίες. Το Γυάλινο Πριόνι νικήθηκε από τον αντίπαλο γκολκίπερ από κοντινή απόσταση, ενώ το δοκάρι έσωσε δύο φορές την ομάδα μας. Το άγχος διάχυτο, η θέληση επίσης. Ο κόσμος προσπαθεί να στηρίξει την προσπάθεια. 5 λεπτά πριν το τέλος έρχεται το πολυπόθητο γκολ. Το Ρέθυμνο έχει κερδίσει στημένη φάση, επιχειρεί να δοκιμάσει μία έξυπνη κομπίνα, αλλά ο Superfoods Βλάχος που έχει μυριστεί τη δουλειά, κλέβει και βγαίνει στην αντεπίθεση. Ενώ βρίσκεται μόνος του με τον αντίπαλο γκολκίπερ βλέπει τελευταία στιγμή τον Καλλίγο που ανεβαίνει, του πασάρει και ο τελευταίος σκοράρει στην ανυπεράσπιστη εστία προκαλώντας πανδαιμόνιο σε πάγκο και εξέδρα.
Δυστυχώς η απάντηση ήταν άμεση. Ενάμισι λεπτό μετά, ήρθε εκ νέου η ισοφάριση με μακρινό συρτό σουτ. 3 λεπτά για το τέλος, η ομάδα μας αγγίζει και πάλι το γκολ, αλλά η Χαμένη Μιλιά αστοχεί εξ’ επαφής. Το τελικό 2-2 αφήνει μια γλυκόπικρη γέυση, αφού η ομάδα μας πήρε ένα θετικό αποτέλεσμα, της μένει όμως το παράπονο ότι προηγήθηκε δύο φορές και ήταν, έστω και στα σημεία ανώτερη.
Πολύ καλή η συμπεριφορά της ομάδας του Ρεθύμνου, που μας πρόσφεραν νερά, μπανάνες και μια μπουκάλα ρακή, τόσο στον αγωνιστικό χώρο όσο και έξω από αυτόν. Στο τέλος του αγώνα μάλιστα έγινε ένα ομαδικό «ζντο».
Η ιστορία όμως δεν τέλειωσε εκεί. Παρά την κούραση, 5 άτομα από την ομάδα, μαζί με άλλα τρία άτομα από το Λίβα, ξεκίνησαν με ένα ασφυκτικά γεμάτο αμάξι να προλάβουν έστω ένα μισάωρο από το ματς του Λίβα που έπαιζε στην Επισκοπή 20 χιλιόμετρα έξω από το Ρέθυμνο. Η άφιξη συνέπεσε με γκολ του Λίβα οπότε το κλίμα ήταν ακόμη πιο πανηγυρικό. Αρκετός κόσμος στο γήπεδο τόσο από την μεριά του Λίβα όσο και από την Επισκοπή, σε άψογο κλίμα φυσικά. Τύμπανα, ευφάνταστα συνθήματα για την ομάδα, συνθήματα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες αλλά και κατά του φασισμού. Η γκολάρα της Επισκοπής που μείωσε σε 3-2 και χειροκροτήθηκε από όλο το γήπεδο ήταν το κερασάκι στην τούρτα ενός γεμάτου αγώνα. 20 μέτρα πιο πέρα, μια πολύ ωραία εικόνα, καμιά δεκαριά πιτσιρίκια της Επισκοπής έδιναν τη δική τους μάχη στην κερκίδα. Το παιχνίδι τελειώνει η ομάδα αποθεώνεται για την προσπάθεια και το ραντεβού ανανεώνεται για το βράδυ στα τοπικά στέκια.
Η ρακή ρέει άφθονη, άλλωστε οι αγωνιστικές υποχρεώσεις είχαν τελειώσει. Συζητήσεις για την αυτοοργάνωση, κοινά προβλήματα ως προς τη λειτουργία των ομάδων στο επίκεντρο. Όσο περνάει η ώρα το κλίμα γίνεται πιο χαλαρό, ο χαβαλές αυξάνεται, αρχίζουν τα συνθήματα από τους σεσυμασμένους οπαδούς του Λίβα. Πέφτει η ιδέα, που φυσικά υλοποιείται άμεσα για τη δημιουργία κοινού συνθήματος. Όταν ο Κος κλείνει τα μάτια, όλα τα άλλα είναι ήδη ιστορία. Η μάζωξη κράτησε ως αργά, ας μας συγχωρέσουν οι γειτόνοι για το θόρυβο.
Η Δευτέρα ξημέρωσε, κάποιοι λίγοι είχαν φύγει από την προηγούμενη μέρα, οι εναπομείναντες, ανήμποροι να επεκτείνουν την παραμονή τους στο φιλόξενο Ρέθυμνο, παίρνουν το βράδυ τον πάντα πιο δύσκολο δρόμο της επιστροφής. Χαμένη Μιλιά και Σκονισμένος Έφηβος μόνο, οι τυχεροι που έμειναν μια μέρα παραπάνω.
Το είχαμε ζήσει και την προηγούμενη φορά, τα ταξίδια συνήθως δένουν τις παρέες… Και αυτές είναι που γράφουν την ιστορία. Ήταν ένα πολύ όμορφο ταξίδι. Γνωριστήκαμε ακόμη καλύτερα, αν γίνεται αυτό, γνωρίσαμε κόσμο από δύο άλλες αυτοοργανωμένες ομάδες, είδαμε πόσα κοινά στοιχεία έχουμε, εντοπίσαμε κοινά προβλήματα και στόχους και θα προχωρήσουμε πιο συντονισμένα όλοι μαζί. Οι Λιβαίοι μας σκλάβωσαν με τη ζεστασιά και τη φιλοξενία τους, ανυπομονούμε για το επόμενο ταξίδι και υποσχόμαστε να ανταποδώσουμε τη φιλοξενία.
Στο αγωνιστικό κομμάτι η ομάδα πήρε ένα βαθμό σε μια δύσκολη και ιδιαιτέρη έδρα, όπου ως τώρα μόνο ήττες μετρούσε, ενώ προσπάθησε να παίξει σωστό Φούτσαλ.
ΥΓ:Κι αν μας χωρίσανε δεν μας αγχώνει, Λίβας- Αδέσποτος πάντα μαζί.
ΥΓ1:Μόνο το γελαστό τσιμέντο με το μαύρο του σκύλο έλειπε.
