Σχετικά με τους τελικούς Αθήνα 90-Δούκας

ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ

“Η Επιτροπή Πρωταθλήματος & Κυπέλλου της ΠΕΠΣΣ ενημερώνει ότι ενόψει του 2ου Τελικού της Futsal Super League μεταξύ των Αθήνα ’90 και ΑΣΕ Δούκα, την Κυριακή 7 Μαΐου, θα εκδοθεί συγκεκριμένος αριθμός προσκλήσεων από την ΠΕΠΣΣ για την είσοδο των ΟΥΔΕΤΕΡΩΝ φιλάθλων στο κλειστό της Πολιτείας. Η διάθεση των προσκλήσεων θα γίνεται μέσω της Γραμματείας της Ένωσης και η κράτησή τους θα γίνει με την αποστολή ενός email στο pepssalas1999@gmail.com έως και την Πέμπτη 4 Μαΐου στις 12:00 (σε κάθε email θα αντιστοιχεί μία πρόσκληση). Ακόμη δεν έχουμε ενημερωθεί από το γηπεδούχο σωματείο για τον ακριβή αριθμό των προσκλήσεων. Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας“.

Αυτή είναι η πρώτη ανακοίνωση που θα διαβάσει κανείς αν μπει στο site της ΠΕΠΣΣ, και δυστυχώς δεν πρόκειται για φάρσα. Η ανωτέρω αστειότητα πραγματοποιήθηκε.
Φυσικά, αφορμή για τη συγκεκριμένη απόφαση και πρακτική αποτελεί το γεγονός ότι πριν μερικούς μήνες, μετά τη λήξη του αγώνα του πρωταθλήματος μεταξύ των σημερινών φιναλίστ και διεκδικητών του τίτλου, κάποιοι άγνωστοι, χωρίς να έχει εξακριβωθεί επίσημα εάν προέρχονταν από το κοινό του αγώνα ή όχι, μετά το τέλος του παιχνιδιού επιτέθηκαν και προπηλάκισαν τον πρόεδρο της ΠΕΠΣΣ και της Αθήνας ’90.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τότε, στο συγκεκριμένο παιχνίδι-ντέρμπυ, η ένταση και τα νεύρα ήταν έκδηλα πολύ περισσότερο εντός του αγωνιστικού χώρου, καθώς οι ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων είχαν συχνά αντεγκλήσεις και μικρής έκτασης συγκρούσεις. Αν και αυτό σε έναν βαθμό δικαιολογείται, πάνω στην έξαψη του παιχνιδιού, ωστόσο είναι εμφανές ότι το κλίμα δυναμιτίζεται εύκολα και οι παράγοντες των ομάδων δεν δρουν πυροσβεστικά.
Με αφορμή τα ανωτέρω, ακολούθησε μια Γ.Σ. της ΠΕΠΣΣ, στην οποία παρευρεθήκαμε κι εμείς. Δυστυχώς εκεί, αν και ζητήθηκε αρκετές φορές, απ’ ότι φαίνεται κανείς δεν έκανε την απαραίτητη αυτοκριτική. Αυτό που ακούστηκε κατ’ επανάληψη από ορισμένους, χωρίς ωστόσο να υπάρξει σύμφωνη γνώμη από την πλειοψηφία των παρισταμένων, ήταν η επιθυμία για λήψη μέτρων κατά των επεισοδίων, πλην όμως ο πυρήνας των μέτρων αυτών ήταν κατασταλτικός και αποτρεπτικός, αντί εκπαιδευτικός και προληπτικός.
Συγκεκριμένα ακούστηκαν “ευφυείς” ιδέες περί απαγόρευσης μετακινήσεων οργανωμένων οπαδών, διεξαγωγή αγώνων κεκλεισμένων των θυρών και άλλα ευφάνταστα. Τελικά αποδείχθηκε ότι αυτές οι τραγικά γελοίες σκέψεις έγιναν πράξη.

Αναλογίστηκε κανείς από όσους έλαβαν τη σχετική απόφαση για τα ακόλουθα;

• Την τρομοκρατία που καλλιεργείται στις συνειδήσεις των παιδιών που ασχολούνται με το άθλημα όταν δεν μπορούν να δουν τον τελικό του πρωταθλήματος, σε συνδυασμό με τις εικόνες από το πανθεσσαλικό;
• Το γεγονός ότι πολλοί μιλούν για την ανάπτυξη του αθλήματος όταν τελικά δεν έχουμε πρόσβαση στον τελικό του πρωταθλήματος τόσο με τις κλειστές θύρες όσο και με την απουσία ζωντανής μετάδοσης.
• Το ότι στο χώρο της σάλας δεν υπάρχουν δα και οι οργανωμένοι οπαδοί που θα προκαλέσουν το πρόβλημα και σε κάθε περίπτωση το ζήτημα “οργανωμένοι οπαδοί” σηκώνει μεγάλη κουβέντα.
• Το ποδόσφαιρο σάλας είναι ερασιτεχνικό άθλημα και ανοιχτό στο κοινό. Η διανομή προσκλήσεων κατά το δοκούν δε συνάδει με αυτή τη λογική.
• Την εικόνα και την αναπαραγωγή της βίας πολλές φορές την καλλιεργούμε οι ίδιοι με τις επιλογές μας (πχ. Συμπεριφορά προπονητών και παραγόντων ενώπιον παιδιών, φιλάθλων και γονέων κ.α)
• Τι σημαίνει αλήθεια η φράση “ουδέτεροι φίλαθλοι”; Οι φίλαθλοι είναι φίλαθλοι.

Δεν θα χρησιμοποιήσουμε ρήματα όπως, “καταγγέλλουμε” , “οικτίρουμε” κτλ διότι το περιστατικό είναι πέραν κάθε λογικής αντιμετώπισης. Θεωρούμε τόσο τραγικά γελοία και αστεία την απόφαση αυτή, που πραγματικά ο,τι και να πούμε είναι μάταιο. Όσοι νομίζουν ότι διαφυλάσσουν κάτι με τη λήψη τέτοιου είδους άστοχων αποφάσεων να αναλογιστούν τι χάνουν. Τέτοιες κινήσεις δημιουργούν τις προϋποθέσεις για εφαρμογή εκ του πλαγίου, μέτρων τα οποία είμαστε αντίθετοι και θεωρούμε ότι δεν συνάδουν με τα ερασιτεχνικά και αθλητικά ιδεώδη, ενώ αντίθετα αντί να προσελκύουν τον κόσμο στο εν λόγω σπορ, τον απωθούν. Ελπίζουμε δε, όλη αυτή η φάρσα να οφείλεται σε παρανόηση και όχι σε σκοπιμότητα.

Ας σοβαρευτούμε αν θέλουμε να μας βλέπουν.

Αδέσποτος Αθηνών
Απ’ το ποδόσφαιρο που ‘ρχομαστε!