Αδέσποτος Αθηνών – Elite 3 – 5 (ΗΜΙΧΡΟΝΟ 0-1)
Πολλοί παρομοιάζουν την ζωή με ένα ήρεμο, γαλήνιο ποτάμι. Λένε μάλιστα ότι αυτό θέλουν, μια ήρεμη ζωή, δίχως ταραχές και συγκρούσεις. Αν συγκαταλέγεστε σε αυτούς μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε το κείμενο. Αν όχι τότε είστε μάλλον από αυτούς που προτιμούν να κάνουν τη βαρκάδα τους σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, αψηφώντας τον κίνδυνο να βουλιάξει η βάρκα. Γιατί καλή η ηρεμία, αλλά ζωή χωρίς ένταση είναι λουκουμάς χωρίς ζάχαρη.
Το ποδόσφαιρο κατά κάποιους μοιάζει με τη ζωή. Κάποιοι πιο τολμηροί έχουν διατυπώσει την άποψη ότι από το ποδόσφαιρο έχουν διδαχθεί ότι ξέρουν για τη ζωή. Υπερβολική ή όχι, μπορούμε να πούμε ότι κάποιες ομοιότητες υπάρχουν. Σε πολλούς αρέσουν οι ξεκούραστες και άνετες νίκες, το θεαματικό ποδόσφαιρο, τα πολλά γκολ. Αλλά πραγματικά, πόσο βαρετό θα ήταν το ποδόσφαιρο, χωρίς το απρόβλεπτο στοιχείο, χωρίς το ακαταμάχητο αίσθημα της ανατροπής; Θα ήταν σαν μια ζωή δίχως πάθος, σαν ένα σπίτι δίχως χρώματα, σαν ένα δάσος δίχως ζώα και δένδρα.
Το ποδόσφαιρο έχει κατά καιρούς χαρίσει αδιανόητες, απίθανες στιγμές, που δύσκολα θα φανταζόταν κάποιος πριν την αναπάντεχη πραγματοποίησή τους. Οι παίκτες και οπαδοί του Αδέσποτου, κατά την φετινή χρονιά σίγουρα δεν δικαιούνται να έχουν παράπονο. Σε όλα τα παιχνίδια, το ενδιαφέρον κρατήθηκε ζωντανό μέχρι τα τελευταία λεπτά, με ανατροπές επί ανατροπών. Όλα όμως έχουν ένα όριο. Ή μήπως όχι;
Το παιχνίδι της 11ης αγωνιστικής εναντίον της Εlite, αναμενόταν εξαιρετικά δύσκολο. Στον πρώτο γύρο, η υπερπροσπάθεια του δευτέρου ημιχρόνου οδήγησε στην ισοπαλία με 2-2 εκτός έδρας. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι κι η νυν αντίπαλος του Αδέσποτου με εντυπωσιακή πορεία βρίσκεται στην πρώτη θέση.
Κάπου στην εξέδρα, απογοητευμένος από τον πυρετό που δεν του επέτρεψε να αγωνισθεί, ο Σ-κον-ισμένος έφηβος, στεκόταν σκεπτικός. Ένας παίκτης σαν αυτόν, που έχει προσφέρει τόσα, που έχει τρελάνει τα στατιστικά και κανείς δεν ξέρει πόσα γκολ έχει πετύχει, τι μπορεί να σκέφτεται όντας εκτός μάχης; Με τρόπο μυστικό και μαγικό μεταφερόμαστε στο μυαλό του.
Τώρα ντάξει θα προσπαθήσουν τα παιδιά, αλλά δεν το έχουν. Δεν το ξέρουν το τόπι. Ποιους ξεκινάει ο καπ-νός; Βλάχο, πονεμένη μέση, καλοκάιρη το φιλαράκι μου και o ντράμερ. Ντάξει δεν έχει φορ η ομάδα, αφού λείπω εγώ ποιος να σκοράρει; Τουλάχιστον είναι ο Ραντούλιτσα τέρμα να πιάνει τίποτα γιατί αλλιώς δεν βγαίνει. Ο Ραντούλιτσα ακούγεται από τον πάγκο να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ όσον αφορά τα περισσότερα «μπράβο» σε ένα λεπτό. Ο Σ-κον-ισμένος Έφηβος καταλαβαίνει ότι παίζει ο Αδέκαστος και πιάνει το κεφάλι του. Με 30άρηδες μπάλα δεν παίζεις…Ντάξει εγώ είμαι 36. Χρειάζεται και λίγη εμπειρία εδώ που τα λέμε… Σεβαστικός είναι ο Αδέκαστος, τι γουστάρετε ρε μάγκες ο 36αρης ισον με δυο 18αρηδες. Δεν κάνουμε ευκαιρίες, θα μπει τώρα η δεύτερη διάσταση να παίξει το «10» να κάνουμε καμία συνδυασμένη ατομική (;) προσπάθεια. Και το ατσάλινο τείχος προσπαθεί αλλά δεν είναι για πολλά, που πάμε με ΚαπαΜαρού, νωχελικός πολύ, τι να κάνει κι ο Σερ-μπαστιαν κι ο Λε ταλέ, τα παιδιά τρέχουν αλλά δεν μπορούν. Λείπω, είναι εμφανές, να ντυθώ να μπω στο ημίχρονο να στηρίξω;
Μετά από 15 λεπτά πίεσης αλλά λίγων ευκαιριών η Elite προηγείται με ένα μακρινό σουτ που ο Αδέκαστος θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει στο εξαρχειώτηςτελείαΤζιΑρ. Το ημίχρονο τελειώνει, το σκορ στο 0-1. Ο Αδέσποτος προσπαθεί να πιέσει, αλλά οι ευκαιρίες είναι λίγες. Ωστόσο αμύνεται καλά και διεκδικεί τις πιθανότητες που του αναλογούν.
Πάει ο βλάχος και τη ζαλίζει, μία από δω, μία από κει. Δεν είναι έτσι η μπάλα, θέλει απλότητα, πάσα και κίνηση. Χεχε ντάξει εγώ δεν κινούμαι και πολύ, αλλά δίνω πάσα. Πάει μετά η δεύτερη διάσταση και παίρνει 22 σουτ στο παιχνίδι. Αν πάρω κι εγώ τόσα σουτ θα είχα περάσει το Σουλοβάρι, πως τον είπαμε τον Μπεμπέτο του ΕΛ ΠΆΣΟ. Κι η πονεμένη μέση το παιδί είναι καλός παίκτης, αλλά έχει ένα χρόνο να παίξει.
Το δεύτερο ημίχρονο αρχίζει με δύο δοκάρια για την Elite.
Κι έχεις και τον Ραντούλιτσα στον πάγκο να φωνάζει μπράβο κάθε 0,12 δευτερόλεπτα. Θα φάμε και ένα δεύτερο και θα ησυχάσουμε.
Ο Αδέσποτος ωστόσο δεν δέχεται γκολ. Αντιθέτως αρχίζει και πιέζει. Και να που στο 29 η δεύτερη διάσταση σουτάρει ύστερα από πάσα από κόρνερ, ο αμυντικός επιχειρεί να διώξει προ του Βλάχου Σουπερφουντς, αλλά στέλνει την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του.
Τυχερό ήταν θα μας πρήξει τώρα με τα σουτ στο δεύτερο δοκάρι και το μυτάκι… Δεν παίζεται έτσι η μπάλα. Είναι δυνατόν να έχουμε κάνει πάλι 5 φάουλ σε 12 λεπτά. Μόνο ο Καλοκαίρης το φιλαράκι μου, αν και σήμερα δεν είναι καλός. Να κάναμε 6οπέναλτι, ποιος βλάκας το έκανε;Α, ο Καλοκαίρης το φιλαράκι μου, ντάξει όλοι κάνουμε λάθη. 1-2 άντε τώρα τέλειωσε το ματς.Θα φάμε κι ένα τρίτο να ησυχάσουμε.
5 λεπτά πριν το τέλος λοιπόν και το σκορ είναι 1-2. Σιγά το ματς θα πει κάποιος. Μήδενα προ του τέλους μα-ρ-κάριζε!
Πάει ο Βλάχος στο κόρνερ τώρα, και τι θα κάνει τρεις προσποιήσεις και θα την χάσει. Δεν γυρνάει ποτέ το ματς. Τι σουτ είναι αυτό; Γκολ. Γκολ. Α ρε Βλάχο κερνάω το βράδυ, θα στηρίξω.3 λεπτά θέλει ακόμα, θα την πάρουμε την ισοπαλία! Παίξτε μπαλίτσα μην την σηκώνεις ρε ατσάλινο τείχος. Σφύριξε, πάλι φάουλ κάνανε;;;;; Ουφ για μας είναι, θα πάει η Δεύτερη Διάσταση να σουτάρει ενώ είναι για το αριστερό της Πονεμένης μέσης. Αν έπαιρνα κι εγώ όλα τα φάουλ θα είχα όσα γκολ έχει ο Σουλοβάρι, ο Μπεμπέτο του Ελ ΠΑΣΟ. Να κοίτα ρε Πέτσα, πάλι θα το κάνει. Ας τον άλλο ρε, ας….γκοοοοοοοοοοοολ, γκοοοοολ, γκοοοολ, τι γουστάρετε ρε μάγκες 3-2!!Ε δεν χάνουμε τώρα. Το πήραμε 3 λεπτά θέλει. Παιχταράδες!
3-2 το σκορ κι ο Αδέσποτος έχει πετύχει μία απίστευτη ανατροπή μέσα σε μισό περίπου αγωνιστικό λεπτό. Ποιος θα το φανταζόταν; Ανεπανάληπτη ανατροπή, ανεπανάληπτη! Ή μήπως όχι;
‘’Παίξαμε σεβαστικά, μπράβο παιδιά, πολύ καλοί, τρία λεπτά ακόμα. Πέτσα, γιατί κάνουμε σέντρα; Το φάγαμε;;; πότε το φάγαμε; Ντάξει και το Χ καλό είναι με τον πρώτο παίζεις, ένας βαθμός σεβαστικός. Άντε πάμε μάγκες, τι έγινε γιατί κάνουμε πάλι σέντρα; Δεν μπορούν τα παλικάρια, λείπει η εμπειρία, λείπουν τα γκολ μου.’’
Πριν 30 δευτερόλεπτα ο Αδέσποτος είχε πετύχει μία ανεπανάληπτη ανατροπή. Τώρα η Elite την επανάλαβε. Ότι γίνεται μία φορά μπορεί να γίνει ξανά. Μόνο ο θάνατος (ο σωματικός) είναι μοναδικός. Τρία λεπτά ακόμα κι ο Αδέσποτος πιέζει. Ο Σ-κον-ισμένος Έφηβος δεν σκέφτεται πια. Το γερασμένο του μυαλό δεν αντέχει να σκεφθεί άλλο. «Να μπω να πετάξω δυο γκολ και να το γυρίσουμε» μονολογεί χαμηλόφωνα. «Δεν βαριέσαι, κάνει κρύο, θα παίξω την άνοιξη που θα ζεστάνει ο καιρός. Να το φάγαμε έτσι κι αλλιώς 3-5. Δεν πειράζει παιδιά, ήσασταν πολύ καλοί, αν έπαιζα θα είχαμε κερδίσει 14-2».
Το παιχνίδι έχει τελειώσει. 4 γκολ σε 1 λεπτό δεν βρίσκεις συχνά. Εναλλαγή συναισθημάτων σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ο ήρωας γίνεται αποδιοπομπαίος τράγος και τούμπαλιν. Όχι στον Αδέσποτο, παίξαμε την μπάλα μας, το γυρίσαμε, μετά μας το γύρισαν. Αδέσποτοοοοοος όλοι μαζί στην εξέδρα, η απογοήτευση υπάρχει, δεν μπορεί να μην υπάρξει. Υπάρχει ικανοποίηση όμως και για την προσπάθεια, όπως και η παραδοχή για την αξία της άλλης ομάδας.
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αυτός είναι ο αθλητισμός γενικά. Περιέχει επιτυχίες και αποτυχίες, ενθουσιασμούς και έντονες απογοητεύσεις. Ωστόσο, η προσπάθεια πρέπει να συνεχίζεται. Ίσως τελικά να μοιάζει και με τη ζωή…
ΥΓ: Σε δύο παιχνίδια η Elite έδειξε εντός αγωνιστικού χώρου, συμπεριφορά υποδειγματική. Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, τα σχόλια περιττεύουν, η βαθμολογία λέει την αλήθεια.
ΥΓ1: Την διαχείριση του αγώνα είχαν οι Αστείος Καπ-νός και ο Πριονιστής.
