…κι αν τα καταφέρουμε εμείς, θα ακολουθήσουν κι άλλοι…
Ο Αδέσποτος Αθηνών είναι ένας αυτοοργανωμένος αθλητικός σύλλογος που ιδρύθηκε το 2015. Προς το παρόν διατηρεί τμήμα ποδοσφαίρου σάλας που συμμετέχει στο αντίστοιχο επίσημο πρωτάθλημα με σκοπό να παρέμβει τόσο στον αθλητισμό, όσο και στην κοινωνία και να μεταδώσει σε αυτή την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. To 2016 προκειμένου να παρέμβουμε πιο βαθιά, στις ρίζες του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, όπου ο ανταγωνισμός και το χρήμα κυριαρχεί, ιδρύσαμε την ακαδημία ποδοσφαίρου για παιδιά 4-12 ετών, η οποία λειτουργεί επίσης με όρους αυτοοργάνωσης, συνέλευση και ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.
Μια ομάδα όπου θα μπορούσε να παίξει το κάθε παιδί, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση των γονιών του. Μια ομάδα που ντόπια παιδιά και μεταναστόπουλα θα παίζαν και θα διασκεδάζαν μαζί. Μια ομάδα που το ζητούμενο είναι το παιχνίδι, που ο παίκτης της άλλης ομάδας είναι φίλος και όχι αντίπαλος, που ο διάλογος είναι εξίσου σημαντικός με την προπόνηση.
Εκτός όμως από τα παιδιά, στόχος ήταν και η προσέγγιση των γονέων. Πέραν των όσων κινούνταν ούτως ή άλλως σε κινηματικούς χώρους, στόχο αποτέλεσε η προσέγγιση ατόμων ντόπιων και μεταναστών που είτε δεν γνώριζαν την αυτοοργάνωση, είτε ήταν παραπληροφορημένοι σχετικά με αυτή από τα Μ.Μ.Ε, ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθούν και να γνωρίσουν στην πράξη ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα.
Σχεδόν 4 χρόνια μετά τη δημιουργία της καταγράφουμε τα πεπραγμένα της, τόσο για να κάνουμε ένα απολογισμό, αλλά κυρίως για να προσφέρουμε έναν χρήσιμο «οδηγό» με βάση την εμπειρία αυτών των χρόνων και να προτρέψουμε τις υπόλοιπες αυτοοργανωμένες ομάδες να προχωρήσουν στο αντίστοιχο βήμα, ώστε να δημιουργηθούν εστίες παρέμβασης στον παιδικό αθλητισμό σε κάθε πόλη!
Το κείμενο αυτό αποτελεί συνέχεια του κειμένου που είχε γραφτεί μετά το τέλος του πρώτου χρόνου λειτουργίας.
- Άνοιγμα χρονιάς
Συνήθως πριν την έναρξη των προπονήσεων (γύρω στις 15 Σεπτέμβρη), αλλά και κατά το υπόλοιπο διάστημα, πραγματοποιούνται ενέργειες προκειμένου ο κόσμος να γνωρίσει την ύπαρξη της Ακαδημίας του Αδέσποτου.
- Διαδικτυακό κάλεσμα στη σελίδα της ομάδας και της ακαδημίας, αλλά και σε κινηματικά μέσα
- Μοίρασμα φυλλαδίων σε σχολεία
- Αφίσες στην περιοχή
- Συμμετοχή σε αντιρατσιστικά – αντιφασιστικά φεστιβάλ
- Δημιουργία βίντεο
Στόχος μέσω του κειμένου καλέσματος είναι οι ενδιαφερόμενοι γονείς να αντιληφθούν τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και αυτός κυρίως να είναι ο λόγος συμμετοχής αυτών και των παιδιών τους στην ομάδα.
*Προβλήματα*
Την δεύτερη χρονιά δεν προχωρήσαμε σε κάλεσμα, διότι φοβηθήκαμε ότι μπορεί να έρθει μεγαλύτερος αριθμός από αυτόν που μπορούσαμε να υποστηρίξουμε εκείνη την στιγμή. Όμως επειδή αρκετά παιδιά ήταν προσφυγόπουλα που έφυγαν για άλλη χώρα, ο αριθμός μειώθηκε πολύ. Ωστόσο, το λάθος αυτό διορθώθηκε τα επόμενα χρόνια.
Αυτή την στιγμή στην Ακαδημία υπάρχουν πάνω από 30 παιδιά, τα οποία κάνουν δύο προπονήσεις την εβδομάδα χωρισμένα σε δύο ηλικιακές κατηγορίες (4-8, 9-12).
Είναι ένας αριθμός οριακός, καθώς στην παρούσα φάση δύσκολα θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερα παιδιά τόσο λόγω ωρών γηπέδου, όσο και λόγω έλλειψης διαθεσιμοτήτων από τους προπονητές.
- Γήπεδο
Το θέμα του γηπέδου είναι σαφώς αυτό που μας απασχόλησε περισσότερο αυτά τα χρόνια και δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό τη λειτουργία της Ακαδημίας. Με την ίδρυση της (2016) αιτηθήκαμε στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου για το γήπεδο του Θησείου, το οποίο τότε βρισκόταν σε κακή κατάσταση, αλλά μας είχε γίνει ξεκάθαρο ότι σύντομα θα επιδιορθωθεί. Κάτι που όμως ως γνωστόν δεν έχει γίνει ακόμα (2020).
Η κατάσταση του γηπέδου σύντομα χειροτέρεψε με αποτέλεσμα να υπάρχουν λειτουργικά προβλήματα στην προπόνηση, αλλά και κίνδυνοι τραυματισμού. Αυτή η κατάσταση ήταν αποθαρρυντική για τα παιδιά και τους γονείς, αλλά φυσικά και για μας. Να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι οι γονείς προσπάθησαν να βελτιώσουν όσο περνούσε από το χέρι τους την εικόνα του γηπέδου, τοποθετώντας δίχτυα στα τέρματα, αλλά και καθαρίζοντας το γήπεδο από τα σκουπίδια.
Οι συνεχείς μας επισκέψεις στον ΟΠΑΝΔΑ μαζί και με γονείς δεν έφερναν αποτέλεσμα μέχρι την περσινή χρονιά όταν και καταφέραμε μετά από συνεχείς πιέσεις να εξασφαλίσουμε δύο δίωρα προπόνησης την εβδομάδα στο γήπεδο του Ρουφ, το οποίο (όπως και τα περισσότερα δημοτικά γήπεδα) επίσης είναι παραμελημένο, αλλά σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση. Αν και πετύχαμε τον σκοπό μας, θέλουμε να συνεχίσουμε τις ενέργειες τόσο για το γήπεδο του Θησείου όσο και συνολικά δημοτικά γήπεδα.
α)Τακτική παρουσία στον ΟΠΑΝΔΑ
β)Κείμενο σχετικά με το ζήτημα των γηπέδων
γ)Πορεία στα πλαίσια του Antifa League Athens
- Ταμείο
Αρχικά το απαραίτητο υλικό για την ομάδα, μαζεύτηκε είτε με την αλληλέγγυα προσφορά υλικού που διαθέταμε εμείς και φίλοι, αλλά και με την αγορά βοηθητικού υλικού με τα χρήματα από το ταμείο της ομάδας.
Το ταμείο λειτουργεί με ελεύθερη συνεισφορά των γονέων, οι οποίοι και το κρατάνε κυκλικά.
Ιδιαίτερα λειτουργικά έξοδα δεν υπάρχουν, πέραν μπλουζών προπόνησης που βγάζουμε για τα παιδιά.
- Ποιοι κάνουν την προπόνηση;
Την προπόνηση πραγματοποιούν φυσικά μέλη της ομάδας. Αρχικά συμμετείχαν κυρίως άτομα που είχαν ήδη προπονητικές γνώσεις, πλαισιωμένα και από άλλα άτομα της ομάδας που βοηθούσαν με όποιο τρόπο μπορούσαν και στη συνέχεια ανέλαβαν και αυτά την διαδικασία της προπόνησης. Θεωρούμε σημαντικό αυτό το στοιχείο και επιδιώκουμε να μπαίνουν νέα άτομα ώστε το εγχείρημα να αποκτά διαχρονικότητα και να μην εξαρτάται από συγκεκριμένα άτομα.
Σε κάθε προπόνηση υπάρχουν τουλάχιστον 2 – 3 άτομα, προκειμένου να αντιμετωπίζονται με καλύτερο τρόπο ζητήματα όπως η ηλικιακή διαφορά των παιδιών, αλλά και η διαφορετική γλώσσα όταν υπάρχουν στην προπόνηση προσφυγάκια.
Το πρόγραμμα επιδιώκεται να συνδιαμορφώνεται από τους προπονητές. Συχνά όμως λόγω έλλειψης του απαραίτητου χρόνου για αυτό, γίνεται πρωτοβουλιακά από τον εκάστοτε προπονητή.
Στα μείον, είναι ότι αν και έχει τεθεί σαν στόχος, δεν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα αρχείο όπου θα καταγράφονται οι προπονήσεις. Παράλληλα, ανά διαστήματα πραγματοποιείται συνέλευση προπονητών, όπου συζητιούνται δυσκολίες που προκύπτουν από την προπόνηση.
- Συνέλευση και συμμετοχή Γονέων
Κάθε χρονιά ξεκινά με συνέλευση γονέων-προπονητών (και υπολοίπων μελών της ομάδας αν το επιθυμούν)όπου γίνεται μια παρουσίαση της ομάδας σε νέους γονείς, αλλά και συζήτηση προγραμματισμού (Μέρες προπόνησης, αγώνες, λοιπές δράσεις, οργανωτικά θέματα).
Από εκεί και πέρα έχει οριστεί να γίνεται συνέλευση μια φορά το μήνα, ταυτόχρονα με την προπόνηση, η οποία εκείνη την μέρα είναι κοινή για μικρούς και μεγάλους, κάτι που συμβαίνει ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή παρουσία. Η συνέλευση αφορά είτε οργανωτικά θέματα, είτε θέματα που έχουν να κάνουν με τα παιδιά, την συμπεριφορά τους (θετική ή αρνητική).
Οι γονείς επίσης αναλαμβάνουν και οργανωτικά ή πρακτικά θέματα, όπως η επικοινωνία – ενημέρωση για προπονήσεις και αγώνες, το ταμείο, η μεταφορά όσων δεν διαθέτουν μεταφορικό μέσο, η οργάνωση δραστηριοτήτων. Παράλληλα συχνά προτείνουν και συμμετέχουν στις υπόλοιπες δράσεις της ομάδας.
*Προβλήματα*
Κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι γονείς, δεν δείχνουν ιδιαίτερη διάθεση για συμμετοχή στη συνέλευση. Καταβάλλεται προσπάθεια από τους υπόλοιπους να τους προτρέψουν, καθώς είναι ένα εγχείρημα που για τη λειτουργία του απαιτείται η ενεργή συμμετοχή όλων.
- Αποθήκευση Υλικού
Η ομάδα δεν έχει ακόμα το δικό της χώρο, το στέκι της. Τα δύο πρώτα χρόνια το υλικό μεταφερόταν με αυτοκίνητα των προπονητών ή και των γονέων από τα σπίτια τους στο γήπεδο, κάτι που δημιουργούσε προβλήματα σε ενδεχόμενη απουσία. Έτσι, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα, αλλά και να αναπτύξουμε σχέσεις με την γειτονιά, αναζητήσαμε συνεργατικούς – αλληλέγγυους χώρους στην γειτονιά, οι οποίοι και φιλοξενούν το υλικό μας στην αποθήκη τους.
Το υλικό αποτελείται από 15 μπάλες, 4 μεγάλους κώνους, 50 πιατάκια, 4 εμπόδια και 10 στεφάνια. Αυτή την στιγμή είναι επαρκές για ταυτόχρονη προπόνηση περίπου 15 παιδιών.
- Χωρισμός τμημάτων
Με την σταδιακή αύξηση των παιδιών δεν ήταν δυνατό να κάνουν όλα ταυτόχρονα προπόνηση, τόσο λόγω αριθμού όσο και διαφορετικών αναγκών που προκύπτουν από την ηλικία τους. Έτσι προχωρήσαμε στον ηλικιακό χωρισμό σε δύο τμήματα. Ήταν μια δύσκολη, αλλά αναγκαία απόφαση, καθώς υπήρχε ο φόβος ότι τα παιδιά των δύο τμημάτων θα χάσουν τη μεταξύ τους επαφή.
Προκειμένου να διασφαλιστεί η μεταξύ τους επικοινωνία όμως, μία φορά το μήνα παίζουμε όλοι μαζί ταυτόχρονα. Επίσης, όταν τα παιδιά είναι λίγα, πχ λόγω κρύου – βροχής, κρατάμε όσα από τα μικρότερα παιδιά θέλουν και δεύτερη ώρα. Παράλληλα συναντιούνται στις υπόλοιπες δραστηριότητες της ομάδας.
- Αγώνες
Τα 3 πρώτα χρόνια δεν πήραμε μέρος σε κάποιο πρωτάθλημα ή τουρνουά. Αρχικά έχουμε απορρίψει τη συμμετοχή σε κάποιο επίσημο πρωτάθλημα κυρίως λόγω συμπεριφορών που εμφανίζονται σε αυτό, από γονείς, προπονητές και παράγοντες, με τον ανταγωνισμό συχνά να ξεπερνά κάθε όριο.
Κατά δεύτερον λόγω του μικρού αριθμού παιδιών θα ήταν δύσκολο να χωριστούν σε ηλικιακά τμήματα.
Οπότε περιοριστήκαμε να παίζουμε φιλικούς αγώνες, που όμως ήταν δύσκολο να οργανωθούν, καθώς όλες οι ομάδες έπαιζαν σε κάποιο τουρνουά και είχαν αγώνες. Οπότε καταλήγαμε να παίζουμε μόνο 4-5 αγώνες την χρονιά.
Έτσι, την 4η χρονιά, με τον αριθμό να είναι πλέον επαρκής, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε σε ένα τουρνουά με φιλοσοφία κοντά στη δικιά μας, καθώς δεν έχει βαθμολογία και έχει ως πρώτο γνώμονα τη διασκέδαση των παιδιών. Οι αγώνες γίνονται περίπου κάθε δύο εβδομάδες και οι εντυπώσεις μας από την δοκιμή που κάναμε είναι θετικές, καθώς και τα παιδιά το διασκεδάζουν ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Η συμπεριφορά όλων των ομάδων είναι μέχρι τώρα εξαιρετική και εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι ήταν ένα πολύ θετικό βήμα.
Τέλος, επειδή οι περισσότερες ομάδες με τις οποίες παίζουμε αγωνίζονται σε ιδιωτικά γήπεδα, οι αγώνες στο γήπεδο μας, αποτελεί μια μορφή παρέμβασης, αφού βλέποντας την κατάσταση του, διαπιστώνουν την πραγματικότητα σε σχέση με τα δημοτικά γήπεδα.
- Σύνδεση ομάδας – γονέων
Το θέμα αυτό ήταν ένα ζητούμενο από την αρχή. Η ακαδημία δημιουργήθηκε μεταξύ άλλων και για να φέρει τον κόσμο κοντά στην αυτοοργάνωση, επομένως η συμμετοχή των γονέων και η σύνδεσή τους με την ομάδα και σε θέματα πέραν της ακαδημίας ήταν κάτι που επιζητούσαμε.
Πολλοί γονείς συμμετέχουν στις εξωστρεφείς δράσεις της ομάδας, (παρουσία σε φεστιβάλ, εκδηλώσεις που η ίδια διοργανώνει), ενώ μερικοί έρχονται σε κάποιους αγώνες της ενήλικης ομάδας με τα παιδιά. Αυτό θα θέλαμε να είναι σε μεγαλύτερο βαθμό, ωστόσο υπάρχουν πρακτικά ζητήματα, όπως οι ώρες που παίζουμε (πολύ αργά για τα παιδιά), όσο και το κρύο τον χειμώνα (λόγω της έλλειψης κλειστού γηπέδου).
- Προβλήματα εντός της προπόνησης – αγώνα
Στα 4 αυτά χρόνια έχουμε ζήσει πολύ ωραίες στιγμές. Παιδιά να συνεννοούνται άψογα και να παίζουν αρμονικά χωρίς καν να καταλαβαίνει ο ένας την γλώσσα του άλλου, μεγαλύτερα παιδιά που βοηθάνε τα μικρότερα να συμμετάσχουν, παιδιά να γίνονται φίλοι. Κάθε προπόνηση ξεκινάει και τελειώνει με ένα κύκλο όπου συζητάμε τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε στην προπόνηση και φωνάζοντας στο τέλος «Αδέσποτος» δίνουμε ραντεβού για την επόμενη φορά.
Αλλά δεν είναι όλα πάντα ιδανικά.
Υπάρχουν φορές που παιδιά τσακώνονται. Που το ένα κατηγορεί το άλλο. Διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικά βιώματα. Υπάρχουν φορές που τα μεγαλύτερα κυρίως παιδιά μπορεί να βαριούνται σε μια πιο εύκολη άσκηση. Που κάποιο θα γκρινιάξει για το ότι δεν παίρνει πάσες ή που δεν θα θελήσει να δώσει επειδή δεν του έδωσε πριν ένα άλλο. Που η γλώσσα θα αποτελέσει προσωρινά εμπόδιο. Υπάρχουν και ποτέ δεν θα εξαλειφθούν τελείως. Γιατί είμαστε διαφορετικές προσωπικότητες, που η καθεμία αντιλαμβάνεται τα πράγματα με το δικό της διαφορετικό και μοναδικό τρόπο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουμε να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους. Η συζήτηση είναι το πρώτο και ισχυρότερο «όπλο» για την επίλυση των προβλημάτων. Η κατανόηση από κάθε πλευρά της ύπαρξης του προβλήματος και η προσπάθεια είναι το επόμενο βήμα. Πολλά προβλήματα έχουν λυθεί, με κάποια το προσπαθούμε ακόμα, ενώ πολλές φορές η ακαδημία αποτελεί μάθημα και για μας προκειμένου να αντιμετωπίζουμε τις δικές μας δυσκολίες στην ενήλικη ομάδα.
Τιμωρητικές λογικές είναι φυσικά απορριπτέες.
- Τα κορίτσια παίζουν μπάλα;
Η ερώτηση τίθεται ρητορικά καθώς για εμάς η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Συχνά όμως, λόγω κοινωνικών καταλοίπων, το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο διαδεδομένο στα κορίτσια όσο στα αγόρια. Όχι γιατί δεν τους αρέσει, αλλά γιατί τους έμαθαν να μην τους αρέσει. Για εμάς λοιπόν, που το ποδόσφαιρο αποτελεί κάτι πολύ βαθύτερο από ένα απλό άθλημα, θέλουμε να εμπνεύσουμε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως φύλου, να συμμετάσχουν. Αν και συχνά στο ελεύθερο παιχνίδι η συμμετοχή των κοριτσιών αντιμετωπίζεται από τους φίλους και συμπαίκτες βάσει των γενικότερων στερεοτύπων που επικρατούν, μέσω του Αδέσποτου και του ασφαλούς περιβάλλοντος που παρέχει όπου η ισότητα αποτελεί τη βασική αξία, στοχεύουμε από μικρές ηλικίες τα παιδιά να διαποτιστούν με αυτές τις αξίες και να καταρρίψουν τέτοιας φύσης κοινωνικά στερεότυπα. Αντίστοιχα, η ύπαρξη προπονήτριας θεωρούμε πως
εμπνέει προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο για τα ίδια τα παιδιά αλλά και για τους γονείς τους.
- Συμμετοχή υπόλοιπων μελών στην ακαδημία
Όπως ήδη αναφέραμε η προπόνηση πραγματοποιείται από μέλη της ομάδας, τη λεγόμενη «ομάδα Ακαδημίας», στην οποία συμμετέχουν 7 – 8 άτομα. Ωστόσο, ζητούμενο είναι η τουλάχιστον περιφερειακή συμμετοχή και των υπολοίπων μελών της ομάδας. Αυτό άλλοτε επιτυγχάνεται, άλλοτε όχι.
Πολλά μέλη της ομάδας, έρχονται για να παρακολουθήσουν προπονήσεις και αγώνες, να μιλήσουν με τους γονείς και τα παιδιά. Πολλά επίσης άτομα σε περιόδους που είχαν περισσότερο χρόνο συμμετείχαν κανονικά και σε προπονήσεις ως προπονητές ή βοήθησαν μέρες που για κάποιους λόγους τα «σταθερά μέλη» δεν μπορούσαν.
Η διαδικασία είναι δυναμική. Όσοι πραγματοποιούν την προπόνηση τη μία χρονιά, ίσως την επόμενη να μην έχουν τον χρόνο να το κάνουν, οπότε είναι ανάγκη να το αναλάβουν άλλα άτομα. Για την ώρα, τα πράγματα κυλάνε θετικά, όλες τις χρονιές υπήρχε επαρκής παρουσία. Η αυτομόρφωση είναι επίσης ένα σημαντικό κεκτημένο, καθώς πλέον κάνουν προπόνηση αρκετά άτομα τα οποία δεν είχαν ασχοληθεί και δεν γνώριζαν το αντικείμενο.
*Προβλήματα *
Κατά καιρούς, παρόλο που η Ακαδημία θεωρείται πολύ σημαντικό πεδίο ενασχόλησης της ομάδας, αρκετά άτομα δεν έδειξαν ιδιαίτερη θέρμη συμμετοχής στις δραστηριότητες της. Το θετικό είναι ότι με το πέρασμα του χρόνου, όλο και περισσότερα άτομα ασχολούνται, το καθένα με τον τρόπο του με την Ακαδημία.
- Και το μέλλον ποιο είναι;
Το μέλλον δεν είναι εύκολο. Φέτος βρήκαμε γήπεδο για προπόνηση, του χρόνου ίσως δεν βρούμε. Σε μια πόλη που ιδιωτικοποιείται, που οι δημόσιοι αθλητικοί χώροι ρημάζουν, στρέφοντας τον κόσμο στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, η προσπάθεια και πίεση για την διεκδίκηση του δημόσιου χώρου και στην συγκεκριμένη περίπτωση δημοσίων γηπέδων, εκτός από επιθυμία μας καθίσταται αναγκαιότητα.
- Να φτιάχνουμε λοιπόν οι αυτοοργανωμένες ομάδες Ακαδημίες;
Να φτιάχνουμε. Να προετοιμαζόμαστε καλά και να φτιάχνουμε. Δεν είναι εύκολο, αρκετές φορές απογοητευόμαστε, συναντάμε δυσκολίες. Οι συνθήκες άλλωστε με τις οποίες παλεύουμε είναι αντίξοες και αυτό προσπαθούμε και χρειάζεται να αλλάξουμε.
Να φτιάχνουμε γιατί ως αυτοοργανωμένες ομάδες δεν θέλουμε ο αθλητισμός να είναι αυτό που είναι σήμερα. Γιατί είναι ανάγκη να ανακόψουμε την προέλαση του ανταγωνισμού, της εμπορευματοποίησης και των οικονομικών συμφερόντων . Γιατί χρειάζεται να ασχοληθούμε με τα θεμέλια του προβλήματος προκειμένου να το αντιμετωπίσουμε.
Να φτιάχνουμε γιατί στην προσπάθεια μας χρειάζεται να εμπλακούν άτομα όπως οι γονείς των παιδιών. Άτομα που είναι θετικά προσκείμενα σε αυτό που κάνουμε, αλλά δεν είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν, ή ήταν παραπληροφορημένοι. Μαζί με αυτούς χρειάζεται να διεκδικήσουμε πράγματα αυτονόητα, όπως ένα δημόσιο δωρεάν γήπεδο για τα παιδιά.
Να φτιάχνουμε γιατί σε κάθε πόλη υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να παίξουν μπάλα. Άλλα γιατί δεν έχουν τα λεφτά να πάνε σε ομάδα, άλλα γιατί το σχολείο τους έχει πολύ ψηλά κάγκελα και κάμερες, άλλα γιατί τα διώχνουν από την πλατεία για να μην πέφτει η μπάλα στις καφετέριες.
Υπάρχουν επίσης και τα παιδιά που πηγαίνουν σε ομάδες, αλλά φεύγουν απογοητευμένα. Όχι γιατί δεν τους αρέσει το ποδόσφαιρο, αλλά γιατί δεν τα βάζουν να παίξουν, επειδή δεν παίζουν τόσο «καλά».
Υπάρχουν και αυτά που έπαιζαν πιο καλά, αλλά έχασαν το πέναλτι ή τους έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια. Που δεν άντεξαν τον ανταγωνισμό και τα παράτησαν, γιατί τους έλεγαν ότι πρέπει να νικήσουν.
Να φτιάχνουμε για όλα αυτά τα παιδιά.
Να φτιάχνουμε, θα προσφέρουμε και θα αποκομίσουμε πολλά που, όμως, δεν είναι δυνατόν να περιγραφούν σε ένα κείμενο.
Tα καταλαβαίνουμε μόνο μόλις το βλέμμα μας ενώνεται με το βλέμμα των παιδιών.
